تحقیقات نشان می دهد که علت آسیب به پای کوهنوردان را می توان به دو عامل رایج نسبت داد: افتادن و بالا رفتن از کفش.
کفش کوهنوردی ضد آب با پاهای شما چه می کند، سقوط زمین همانطور که از نام آن پیداست زمانی است که شما مستقیماً با زمین تماس برقرار می کنید. این نوع سقوط ها در هنگام بولدرینگ یا ناشی از سقوط زودهنگام در مسیر اصلی قبل از بستن اولین پیچ رایج هستند.
با چنین نسبت بالایی از آسیب های کوهنوردی که در قسمت تحتانی بدن اتفاق می افتد، به نظر می رسد که طبیعت اجتناب ناپذیر صخره نوردی فشار قابل توجهی را به اندام تحتانی شما وارد می کند.
سقوط بیشترین دلیل برای آسیب دیدگی در قسمت پایین تنه شما در هنگام بالا رفتن است. 77.5 درصد از کل بازدیدهای بخش اورژانس مربوط به کوهنوردی بین سال های 1990 تا 2007 را به خود اختصاص داده است. سقوط کوهنوردی را می توان به عنوان ضربه به زمین یا ضربه به سنگ طبقه بندی کرد.
ضربه اصابت سنگ، که به عنوان برخورد با دیوار نیز شناخته می شود، نتیجه برخورد با دیوار پس از گرفتن یک شلاق زننده است. با این نوع سقوط ها، شما با یک زاویه تقریباً عمودی با دیوار تماس برقرار می کنید، بنابراین نیروی وارد شده به پاهای شما با ارتفاع سقوط، ماهیت دینامیکی طناب شما و تکنیک پشتیبان شما تعیین می شود.
با توجه به زاویه برخورد با دیوار (امیدوارم با پاها و نه با سر)، شایع ترین آسیب های ناشی از برخورد دیوار، کوفتگی و شکستگی های مرکب است.
تماسی که با زمین و نیروی ناشی از آن به پاهای شما وارد می شود، کم و بیش افقی است، به همین دلیل این زمین خوردن ها تمایل به ایجاد آسیب های مشکل ساز بیشتری دارد.
نیروی ضربه در نهایت توسط ارتفاع سقوط، فرود شما و زمین زیر پا تعیین می شود. صدمات ناشی از زمین خوردن می تواند شامل شکستگی استخوان پاشنه، تالوس و مفصل مچ پا و همچنین مشکلات کمتر جدی رباط و پیچ خوردگی مچ پا باشد.
مشکل واقعی اینجاست: تناسب تنگ و ویژگی‌های منحصربه‌فرد کفش‌های ما – که نحوه توزیع نیرو در پاهای ما را تغییر می‌دهد – احتمال آسیب را هنگام سقوط افزایش می‌دهد.
