به طور معمول، این صابون ها را به عنوان چسب صابون در قالب های بلوکی ریخته و سپس به صورت میله ها برش می دهند یا به صورت تکه های جداگانه در قالب های سیلیکونی می ریزند.
عطر و رنگ اغلب به صابون ها اضافه می شود.
این صابون ها را اغلب می توان در فروشگاه های مواد غذایی بهداشتی، در بازارهای صنایع دستی و کریسمس یافت و جایگزینی برای صابون های صنعتی برای مبتلایان به آلرژی ارائه می کند، تا حدی به این دلیل که حاوی مواد آلرژی زا (مواد نگهدارنده مصنوعی، عطرها و سورفکتانت ها) نیستند.
اصولاً می توان به عنوان سرگرمی صابون دستشویی لوکس خود را نیز تهیه کرد، اما به دلیل استفاده ضروری از سود سوزآور و گاهی اوقات افزودنی های حاوی آلرژن (مثلاً روغن های عطر) بدون خطر نیست.
تبادل پر جنب و جوشی در اینترنت وجود دارد، چه صابون سازهای تجاری و چه صرفاً سرگرمی، و تعدادی ابزار محاسبه آنلاین برای تعیین مقدار مورد نیاز کف وجود دارد.
صابون ها مخلوطی از نمک های قلیایی با زنجیره بلند اسیدهای چرب مختلف هستند و سورفکتانت ها، به طور دقیق تر، سورفکتانت های آنیونی هستند.
مولکول‌های صابون خواص خود را مدیون این واقعیت هستند که از یک زنجیره هیدروکربنی طولانی و ضد آب (آب گریز) و یک بخش جذب کننده آب (آب دوست) به نام گروه کربوکسیلات (-COO-) تشکیل شده‌اند.
صابون ها به درستی در آب حل نمی شوند، اما به اصطلاح میسل تشکیل می دهند.
در آب خالص، میسل ها (شکل 1) بسیار کوچک هستند و دیده نمی شوند.
در داخل این “قطرات” کوچک زنجیره های هیدروکربنی طولانی و غیرقطبی وجود دارد، در حالی که انتهای قطبی به داخل آب بیرون زده است.
بارهای روی انتها مانع از جمع شدن میسل ها می شود.
صابون ها کشش سطحی (به طور کلی تر: کشش سطحی) آب را کاهش می دهند زیرا روی سطح آب نیز می نشینند (شکل 2). با توجه به این اثر مرطوب، آب می تواند با سطوح بسیار شدیدتر تماس پیدا کند، به این معنی که اثر پاک کنندگی واقعی صابون و آب فقط در مکان های غیر قابل دسترس باز می شود.
