برخی از کارشناسان تصور می‌کنند کفش‌های کف چوبی توسط رومی‌ها پوشیده شده است.
پاپوش ها و سایر کفش پوما زنانه هر زمان که منشا پیدا کردند، کفش های محبوبی بوده اند که زنان در سراسر اروپا از ابتدای تولید آن می پوشند.
مانند گتا با کف چوب ژاپنی، ارتفاع ایجاد شده توسط یک کفی ضخیم چوبی از پا در برابر گل و لای، زباله های جاده، سنگ، سرما و رطوبت محافظت می کند.
کلمپن تمام چوب های چوبی هستند که در هلند پوشیده می شوند و امروزه به عنوان سوغاتی در هلند نیز ظاهر می شوند.
پاتن ها نوعی کفش زیره چوبی لغزنده بود که در قرون وسطی و تا زمان ویکتوریا پوشیده می شد.
کف چوبی با تسمه روی پا نگه داشته می شد. معمولاً در فضای باز پوشیده می‌شدند، گاهی اوقات در داخل خانه برای پاک کردن یا راه رفتن روی کف‌های سنگی مرطوب یا سرد پوشیده می‌شدند.
نسخه های بعدی از دو حلقه فلزی متصل ساخته شدند.
در اواخر قرون وسطی، نوعی پاپوش پلت فرم به نام chopines در میان نخبگان رایج شد، در ابتدا برای محافظت از کفش های نازک روز، سپس به عنوان نمادهای وضعیتی که قد پوشنده را افزایش می داد.
هنگامی که روسپی ها شروع به پوشیدن آنها کردند تا در خیابان دیده شوند، این سبک از بین رفت.
سابوت، کفش سنتی فرانسوی با کف چوب بود که کارگران کارخانه و دهقانان می پوشیدند.
افسانه ها حاکی از آن است که کارگران عصبانی از خرابکاری های خود برای آسیب رساندن به ماشین آلات کارخانه استفاده می کنند که منجر به کلمه “خرابکاری” می شود.
پاپوش در دهه 1970 به مد بازگشت. با رویه‌های چرمی و برخی با کف‌های لاستیکی یا چوب پنبه‌ای، هنوز کفش‌های محبوبی برای متخصصان مراقبت‌های بهداشتی و سایر کسانی هستند که از سبک لیز خوردن آسان و انگشتان پهن استقبال می‌کنند.
