گوشواره زنانه جدید، زیورآلاتی که گوش ها را تزیین می کند، یکی از اشکال اصلی جواهرات در طول تاریخ ثبت شده بوده است این اصطلاح معمولاً به زیورآلاتی اطلاق می‌شود که به لاله گوش پوشیده می‌شوند.
اگرچه در اواخر قرن بیستم تا حدودی گسترش یافت و شامل زیورآلاتی شد که روی سایر قسمت‌های گوش مانند گوش آستین پوشیده می شوند و برای توصیف قطعات جواهرات به شکل گوشواره استفاده می‌شود.
هنگامی که آنها را از طریق سوراخ کردن در سایر قسمت های بدن (به عنوان مثال، در بینی) پوشیده می شوند متداول ترین وسیله برای اتصال گوشواره به لاله گوش، سوراخ کردن سوراخ هایی در لوب ها بوده است که ممکن است یک حلقه یا ستون از آن عبور کند.
در دوران باستان، گوشواره طلا یکی از محبوب ترین جواهرات بود حلقه های طلایی هلالی شکلی که زنان سومری در حدود 2500 سال قبل از میلاد می پوشیدند اولین گوشواره هایی هستند که شواهد باستان شناسی برای آنها وجود دارد.
اما از انواع دیگر وسایل نیز استفاده شده است، از جمله گیره های فنری، دستگاه های کششی مانند پشتی پیچ، و برای گوشواره های سنگین، حلقه هایی که از بالای گوش عبور می کنند یا به مو یا روسری متصل می شوند.
در بسیاری از فرهنگ ها و زمینه ها، گوشواره ها به طور سنتی به عنوان نماد هویت فرهنگی یا قبیله ای، به عنوان نشانگر سن، وضعیت تأهل، یا رتبه، یا به این دلیل که اعتقاد بر این است که آنها دارای قدرت محافظتی یا دارویی هستند، استفاده می شده است.
با این حال، حتی زمانی که آنها به اهداف دیگری خدمت کرده اند، عملکرد اصلی گوشواره ها تزئینی بوده است از آنجایی که گوشواره ها به شکل برجسته ای در نزدیکی صورت قرار گرفته اند و در نقطه اتصال بین لباس و مدل لباس، آنها، شاید بیش از هر عنصر دیگری از جواهرات، به ویژه به تغییرات مد واکنش نشان داده اند.
با بالا و پایین رفتن مدل مو، کلاه، یقه و یقه، گوشواره ها نیز به همین ترتیب اندازه و برجستگی خود را کم و زیاد کرده اند و در بسیاری از دوره ها در ایجاد تعادل و گره زدن به ظاهر شیک مورد نظر نقش داشته اند.
تا سال 1000 قبل از میلاد، گوشواره زنانه سبک حلقه‌ای مخروطی (همچنین به عنوان قایق‌شکل شناخته می‌شود) که بیشتر از طلا و همچنین نقره و برنز بود، در سراسر جهان دریای اژه و آسیای غربی پخش شد.
در کرت و قبرس، گوشواره‌ها با سیم طلای پیچ‌خورده، دسته‌هایی از مهره‌ها و آویزهایی که از ورقه‌های نازک طلا نقش بسته بودند، تزئین می‌شدند.
این می تواند از طلا، با سطح جلویی تزئین شده، یا از مواد فروتن تر مانند شیشه های رنگی یا جاسپر حکاکی شده باشد میخ های گوش متشکل از دو لوله درپوش دار که به هم پیچ می شوند را می توان به تنهایی پوشید، اما برخی از آنها آویزهای استادانه ای از گل های ذرت طلایی یا شاهین هایی با پرهای دم منعطف که با شیشه منبت کاری شده بودند نیز داشتند.
در مصر، گوشواره طلا اصفهان حدود 1500 سال قبل از میلاد مسیح معرفی شدند و بعداً توسط مردان و زنان پوشیده شد بسیاری از گوشواره های مصری به شکل گل میخ ها یا شاخه های قارچی شکل ضخیم بودند که نیاز به یک سوراخ بزرگ برای کشیده شدن در لاله گوش داشتند.
- منابع:
- تبلیغات:
