بیزانسی ها که به خاطر ساعت های تاریخی خود مشهور بودند، علاوه بر نمونه های هیدرولیک، نمونه های نفتی نیز می ساختند.
زمان بر اساس مدت زمان احتراق اندازه گیری می شد.
ساعت هیدرولیک، با پرندگان مکانیکی آوازخوان، که هنوز در برج هیپودروم قسطنطنیه در سال 121 تاریخچه ساعت مکانیکی به معنای دقیق، هرچند هنوز نادقیق، ریشه اروپایی دارد و اولین بار در اواخر قرون وسطی، حدود سال 1200، برای برج ناقوس یک کلیسا آغاز شد.
برای مقابله با نادرستی، رسم تنظیم این ساعتهای اولیه در زمان دقیق ظهر، زمانی که خورشید به بالاترین نقطه خود در افق می‌رسد، رواج یافت.
سپس استفاده از ساعت گوچی نگین دار واقعی، مجهز به سیستم وزنه‌ها و وزنه‌ها، که به ناقوس‌ها نیز متصل می‌شدند، عصر ساعتهای یادبود را باز کرد که از قرن چهاردهم به بعد کلیساها را بیش از هر چیز زینت می‌داد.
حدود 200 سال دیگر طول می‌کشد تا اولین نمونه‌های ساعتهای موبایل حمل شوند و به طور خلاصه پوشیده شوند.
از سال 1500، ساعت سازی متحرک به معنای امروزی اولین قدم های خود را برداشت.
این ساعت ها ساعت هایی بودند که مانند یک گردنبند با یک آویز، به دور گردن بسته می شدند.
بنابراین اولین مدل ها فقط برای خانم ها بود و نه برای آقایان.
در این دوره اولین ساعتهای تنها با یک عقربه ساعتها با امکان تقریب به ربع ساعت متولد شدند.
برای پیشرفت بیشتر در تاریخ ساعت باید منتظر قرن هفدهم باشیم و آن استفاده از آونگ برای ساعت‌هایی است که توسط گالیله گالیله و کریستیان هویگنس هلندی در اواسط دهه 1600 انجام شد.
در حدود سال 1670 مکانیسم جدیدی به نام فرار، مکانیسم حرکت متناوب آونگ را با حرکت چرخشی تولید شده توسط یک تاج جایگزین کرد. سپس خود هویگنس سیستمی متشکل از یک چرخ تعادل با فنر مارپیچ را اختراع خواهد کرد.
ساعتهای جیبی اینگونه متولد شدند (1674) که می‌توانستند در حرکت نیز کار کنند در حالی که تا به حال هر نوع ساعتی به ثبات نیاز داشت. تاریخچه ساعت آماده ورود به مدرنیته بود.
خودنمایی می کرد، مشهور است.
