زغال چوب یک ماده هنری ظریف است که برای ساخت آثار هنری، اغلب پرتره استفاده می شود.
زغال سیاه قلم به خاطر خط مشکی شدیدش، با ظاهری مات و بسیار سیاه تر از گرافیت، که بیشتر مایل به خاکستری و با درخشندگی فلزی خاصی است، بسیار ارزشمند است.
زغال چوب یک ماده طبیعی است که از زغال کردن شاخه های کوچک درختان یا درختچه هایی مانند بید، زیتون، توس یا هدر به دست می آید.
زغال چوب به عنوان یک ماده طبیعی، خطوط پراکنده و نامنظم بیشتری به جا می گذارد.
علاوه بر این، بافت پودری آن اجازه می دهد تا راحت تر از مداد گرافیتی ترکیب شود.
برای محو کردن آثار زغالی می توانید از مخلوط کن های کاغذی یا عروسک نخی استفاده کنید.
امکان محو کردن خط یکی از ویژگی‌های زغالی است که بیش از همه مورد توجه هنرمندان قرار می‌گیرد و همین امر در مورد سانگوئین نیز اتفاق می‌افتد که خط آن شبیه به خط زغالی است، اما به رنگ‌های قرمز و قهوه‌ای.
هنرمندان اغلب ترجیح می دهند از کاغذ طراحی با مقداری دانه و بافت استفاده کنند که اجازه می دهد ذرات زغال به خوبی بچسبند.
زغال چوب به عنوان یک ماده پودری و تکه تکه، معمولاً برای کارهایی با جزئیات بالا استفاده نمی شود، بلکه برای طرح های سریع و ترکیب بندی های اولیه استفاده می شود.
برای اصلاح کنتراست آثار می توانید با تناژ کاغذ بازی کنید. به عنوان یک تکنیک خشک، گرد و غبار زغال به راحتی به دهانه های کاغذ نفوذ نمی کند و بافت آن را بر روی کاغذهای طراحی خشن تر نشان می دهد.
آثار زغالی را می توان با استفاده از انواع تکنیک ها ایجاد کرد خراشیدن، مالش، مخلوط کردن، لکه گیری، پاک کردن و غیره.
انواع مختلفی از زغال چوب وجود دارد که رایج ترین آنها زغال فشرده و مداد زغالی هستند.
زغال بید: از زغال زدن شاخه های بید (Salix) در کوره های بدون اکسیژن تهیه می شود.
